Επανερχόμαστε με την Ιδέα, όπου σε κλειστούς χώρους με την προσθήκη της ιδιότητας των, ως ιδιωτικών σωματείων, για ενήλικες καπνιστές, αν καθίσταται εφικτό να επιτρέπεται νόμιμα και το κάπνισμα. Η Ιδέα φρονούμε είναι Συνταγματικά ορθή και εφαρμόζεται σχεδόν σε ΟΛΗ την Ευρώπη. Εδώ στην Ελλάδα όμως το να διεκδικήσεις δικαστικά το δίκιο σου, ενίοτε καταλήγει ένα αφόρητο μαρτύριο που έχει μέσο όρο «τελειωμού» 8 –10 χρόνια ! Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και στην Ελλάδα Ιδιωτικά Σωματεία όπου παρέχουν και υπηρεσίες έναντι αμοιβής «υγειονομικού ενδιαφέροντος». Το αν καπνίζουν μέσα ή το έχουν οι ίδιοι (αυτό)απαγορεύσει δε το γνωρίζουμε. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε εδώ λ.χ., την «ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΛΕΣΧΗ» επί της οδού Πανεπιστημίου (ή Βενιζέλου). Δεν γνωρίζουμε τι καθεστώς καπνίσματος, ή μη, επικρατεί εκεί μέσα καθότι αριθμεί έναν πολύ στενό κύκλο ατόμων με πολύ μεγάλη Πνευματική ή Οικονομική ισχύ ή και τα δύο …
Άρα η λύση μπορεί και να είναι εδώ. Εκατοντάδες τουλάχιστον λέσχες θα υπάρχουν που διέπονται από κάποιο νομικό καθεστώς. Όποιος γνωρίζει περισσότερα επί του θέματος μπορεί να μας ενημερώσει. Είτε με μήνυμα είτε ως σχόλιο. Ή ο κάθε ενδιαφερόμενος να εντείνει την έρευνα του σε αυτό το πλαίσιο. Άλλωστε η δύναμη των Blogs είναι οι αναγνώστες του, που αν τύχει και έχουν συμπληρωματικές αξιόλογες πληροφορίες τις μεταδίδουν, και έτσι τα Blogs έχουν και αποκλειστικότητες !
Θα σας αναλύσω τώρα όσο περισσότερο απλά μπορώ το νομικό πλαίσιο που δημιουργήθηκε με τα νέα μέτρα.
Κατ’ αρχάς με τον νέο νόμο απλά κατάργησαν την δυνατότητα χωρισμού των καταστημάτων σε καπνίζοντες και μη καπνίζοντες. Ο νόμος που απαγορεύει το κάπνισμα είναι εκείνος του 2008 του κ. Αβραμόπουλου. Απλά η σημερινή κυβέρνηση, εξέδωσε Υπουργική απόφαση που κυρίως ρυθμίζει τα θέματα είσπραξης των προστίμων από τους παραβάτες .Για την ακρίβεια δίνει «μπόνους» ( ειδικά στη Δημοτική Αστυνομία να εφαρμόσει τη σύνταξη προστίμων * -παρακαλώ να διαβάσετε τον αστερίσκο αυτόν στο τέλος- ) από το ποσό εκείνων που βεβαιώνουν το πρόστιμο. Δηλαδή μία σοσιαλιστική κυβέρνηση, εφαρμόζει άκρα των άκρων «ακροδεξιές μεθόδους» και μεθοδεύσεις . Γι’ αυτό άλλωστε αλληλοσυνεχάρησαν ο τότε και νυν Πρωθυπουργός με την τότε και μη νυν Υπουργό Υγείας (ή όπως αλλιώς έχουν μετονομάσει εκείνο το Υπουργείο).
Ο νόμος του 2008 ομιλεί για ολική απαγόρευση σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους εργασίας και παραμονής του κοινού .
Άρα αρχικά η λύση της λέσχης ήτοι του σωματείου, αρχικά ΔΕΝ φαίνεται να ευδοκιμεί διότι προσκρούει στην προγενέστερη διάταξη του νόμου του κ.Αβραμόπουλου.
Θα πρέπει να παρθεί άδεια ίδρυσης και λειτουργίας καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος και τότε θα υπαχθεί αναγκαστικά στην απαγόρευση, άνευ δυνατότητας αποφυγής .
Αν δεν παρθεί άδεια ,τότε δεν θα επιτρέπεται να προσφέρει τις υπηρεσίες και ποτά που απαιτεί ένα καφενείο ,καφενές ,καφετέρια και ούτω κάθε εξής .
Επιπλέον θα υπάρξουν και φορολογικά θέματα που θα ταλανίσουν τον ενδιαφερόμενο επιτηδευματία σε βαθμό τέτοιο που δεν θα είναι ικανοποιητική η προτεινόμενη λύση . Θα υπάρξουν εμπλοκές που δεν θα είναι εύκολα αντιμετωπίσιμες .
Tο σωματείο (εδώ club) δεν μπορεί να έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Τούτο αποτελεί πρόβλημα διότι θα υπάρχει αντίθεση στο καταστατικό και στην πραγματική λειτουργία .
Δηλαδή κάποιος θα πρέπει να έχει εκμισθώσει ένα χώρο με μισθωτήριο γιατί τούτο θα απαιτηθεί για φορολογικούς λόγους .Μετά θα πρέπει να παρθεί άδεια ίδρυσης και λειτουργίας καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος. Αν δεν παρθεί η άδεια ,τότε η έδρα του σωματείου θα αποτελεί τον χώρο όπου θα μαζεύονται τα μέλη . Όμως η προσφορά των ποτών και άλλων υπηρεσιών πώς θα γίνεται; Θα πρέπει να κόβονται αποδείξεις διότι ως σωματείο δεν θα δικαιούται να κάνει έναρξη για δραστηριότητα καφενείου. Ως σωματείο θα δικαιούται να κάνει έναρξη στην εφορία αλλά αν θέλει να κάνει φορολογικές πράξεις θα πρέπει να δηλώνει των εκ προτέρων την εκάστοτε δραστηριότητα στην Δ.ο.υ να καταθέτει το έγγραφο που θα αποδεικνύει την ύπαρξη της εκδήλωσης και τα λοιπά .
Άρα δεν θα είναι λειτουργικό .
(Από την άλλη όμως μπορεί να αποτελέσει και παραθυράκι ίσως το εξής : Τρέχει κάποιος «υπάλληλος ειδικός της επιχείρησης» κάθε μέρα στην εφορία και δηλώνει ότι το βράδυ θα γίνει η χ ψ ζ εκδήλωση … του club - λέσχης ! – Κάπως έτσι ίσως θα το κάνουν τελικά οι «μεγάλες» επιχειρήσεις, οι μικρές, που αλλού ; Στον … τάφο - )
Απλά μπορεί όμως να ιδρύσουν κάποιοι ένα σωματείο με στόχο την συνευχαρίστηση του καπνίσματος, για ιδιωτική καθαρά χρήση, μεταξύ μελών, ορισμού ως έδρας ενός χώρου ,είσοδο εκεί των μελών και κάπνισμα… «μέχρι πτώσης» . Όμως η προσφορά των ποτών και τα λοιπά θα αποτελούν πρόβλημα.
Δηλαδή αν μισθώσουμε ως club ένα λεωφορείο με οδηγό κάποιο μέλους του club με κλειστά παράθυρα και πάμε βόλτα απαγορεύεται να καπνίζουμε ;
Όχι!!! Αλλά δε θα μπορούμε να πουλάμε… πορτοκαλάδα μέσα ! Αυτός είναι ο σημερινός νόμος κύριοι !
Έλα τώρα όμως που Φαντάζει όμως ( και ΕΙΝΑΙ για να μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας ) Αντισυνταγματικό γιατί ένα club Ενηλίκων καπνιστών δεν θα δικαιούται να προσφέρει ποτό και ξηρούς καρπούς στα μέλη του με απόδειξη….
Η ίδρυση του σωματείου, συνταγματικά μεν κατοχυρωμένη, ευρίσκει την οριοθέτησή της ,ως προς τους σκοπούς της, από την μη αντίθεση του καταστατικού του σε διατάξεις δημόσιας τάξης .Εν προκειμένω λοιπόν δεν μπορεί κάποιος να ιδρύσει ένα σωματείο με σκοπό την εκ πλαγίου παράβαση της κείμενης νομοθεσίας ως προς το κάπνισμα. Αυτό στη νομική θεωρία ονομάζεται καταστρατήγηση.
Άρα η άμεση αντιμετώπιση είναι ιδιαίτερα δυσχερής.
Από την στιγμή που εμφανιστεί το σωματείο με έναν σκοπό ουδέτερο, που δεν προσκρούει στις ανωτέρω διατάξεις, τότε πρέπει να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της χορήγησης άδειας υγειονομικού ενδιαφέροντος αν στον τόπο του σωματείου, θα επιτρέπεται η χορήγηση εδεσμάτων, γλυκών, αναψυκτικών, ποτών κλπ. Από την στιγμή που θα απαιτηθεί η άδεια από τον οικείο Δήμο, τότε θα έλθει η αντίθεση.
Αν αρνηθεί ο δήμος την χορήγηση της άδειας ,τότε χωρεί προσφυγή στα διοικητικά πρωτοδικεία.
Ειρήσθω ότι σύμφωνα με τον Κ.Δ.Δ αρμόδια είναι τα διοικητικά Δικαστήρια ενώ αν πρόκειται για καταστήματα μη υγειονομικού ενδιαφέροντος τότε το ΣτΕ .!!
Είναι μία μακροχρόνια διαδικασία την οποία μπορεί να ξεκινήσει «πιλοτικά» κάποιος που όμως δεν εξαρτά το «μεροκάματο» του από την έκδοση της απόφασης και Ιδιαίτερα την αναμονή έκδοσης αυτής.
Υπάρχουν Κραταιά επιχειρήματα υπέρ της απόψεως που μελετάμε, όμως στην έννοια του δικαίου ενίοτε, ενυπάρχει και η πολιτική σκοπιμότητα που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί νομικά «δημόσιο συμφέρον». Με τον τρόπο αυτό θα οδηγηθεί κάποιος στο τέλος να αναζητήσει το «δίκιο» του έως και σε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επικαλούμενος διεθνείς συνθήκες διακήρυξης ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ), όπου η Ελλάδα νομικά θα είναι υποχρεωμένη να αποδεχτεί αυτές τις αποφάσεις. ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ μάλιστα θα δικαιώνουν τον προσφεύγοντα εις αυτά.
Αλλά φυσικά αντιλαμβάνεστε πλέον όλοι ότι απαιτεί προσπάθεια, και «προσφεύγοντες» με κατανόηση και γνώση των οικονομικών, χρονικών συνεπειών αλλά και την μη προβλέψιμη απόλυτη επιβεβαίωση των τυχόν θετικών αποτελεσμάτων. Γιατί ως γνωστόν εδώ είναι Ελλάδα…
Ασχέτως αν η Ιδέα (επιμένω) είναι και Συνταγματικώς ορθή όπου δίχως να γίνεται κατάχρηση δικαιώματος, αποτελεί δικαίωμα και κατά κάποιο τρόπο θα αποτελούσε και μιας οιονεί «δέσμιας αρμοδιότητας» της Διοίκησης να εκδώσει τις αιτούμενες και απαιτούμενες άδειες . Ανάγεται όμως σε Ιδεολογικό – Πολιτικό – νομικό ζήτημα και αρχίζουν οι «άπειρες» επιπλοκές και οι τυχόν διαφέρουσες νομικές απόψεις. Που οδηγούν τον ενδιαφερόμενο να ηττάται κατ’ αρχάς από τον πανδαμάτωρ χρόνο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου