15/4/11

Μεγάλες αλήθειες με χιουμοριστικό ύφος!

9:09 μ.μ.    No comments




ΚΑΠΟΤΕ και ΣΗΜΕΡΑ!!!

Κάποτε ο χρόνος είχε τέσσερις εποχές.

Σήμερα έχει δύο!

Κάποτε δουλεύαμε οκτώ ώρες.
Σήμερα έχουμε χάσει το μέτρημα!


Κάποτε είχαμε χρόνο να πάμε για καφέ με τους φίλους μας.
Σήμερα τα λέμε μέσω MSN και Skype!

Κάποτε είχαμε τις πόρτες των σπιτιών ανοικτές, όπως και τις καρδιές μας.
Σήμερα κλειδαμπαρωνόμαστε, βάζουμε συναγερμούς και έχουμε και 5-6 λυκόσκυλα για να μην αφήσουμε κανέναν να μας πλησιάσει. Είτε είναι καλός, είτε κακός!

Κάποτε πίναμε νερό της βρύσης και ήμασταν μια χαρά.
Σήμερα πίνουμε εμφιαλωμένο και αρρωσταίνουμε!

Κάποτε παίζαμε με τους φίλους μας ποδόσφαιρο στις αλάνες.
Σήμερα παίζουμε ποδόσφαιρο στο Playstation!

Κάποτε είχαμε 2 τηλεοπτικά κανάλια και πάντα βρίσκαμε κάτι ενδιαφέρον να δούμε.
Σήμερα έχουμε 100 κανάλια και δεν μας αρέσει κανένα πρόγραμμα!

Κάποτε κυκλοφορούσαμε με ταπεινά αυτοκίνητα 1000 κυβικών και ήμασταν χαρούμενοι.
Σήμερα κυκλοφορούμε με τζιπ 2000 κυβικών και στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τζιπ... 3000 κυβικών!

Κάποτε είχαμε χρόνο για τον εαυτό μας.
Σήμερα δεν έχουμε χρόνο για κανένα!

Κάποτε λέγαμε καλημέρα σε ένα περαστικό και τον ρωτούσαμε για την τάδε οδό.
Σήμερα αν κάνουμε το λάθος να πούμε καλημέρα θα μας περάσουν για τρελό και τις οδούς μας τις λέει ο navigator (internet explorel ή fire fox) ή το GPS!

Κάποτε ζούσαμε σε σπίτι 60 τετραγωνικών και ήμασταν ευτυχισμένοι, λέγαμε Δόξα το Θεό.
Σήμερα ζούμε σε σπίτια 120 τετραγωνικών και δεν χωράμε μέσα!

Κάποτε είχαμε χρόνο να κοιτάξουμε τον ουρανό, να δούμε το χρώμα του, να ακούσουμε το κελάιδισμα των πουλιών, να νιώσουμε την ευωδιά του βρεγμένου χώματος.
Σήμερα τα βλέπουμε στην τηλεόραση γιατί αφενός ο ουρανός έχει σχεδόν χαθεί από το οπτικό μας πεδίο λόγω της οικοδομικής ανάπτυξης, τα πουλιά αποτελούν είδος υπό εξαφάνιση, το χώμα έχει καλυφθεί από μάζα μπετόν- ασφάλτου και αφετέρου τίποτα από όλα αυτά πλέον δεν μας συγκινεί!

Κάποτε ζητάγαμε συγγνώμη από κοντά.
Σήμερα αν το θυμηθούμε κι αν καταλάβουμε ότι σφάλαμε το λέμε με SMS!

Κάποτε αγοράζαμε ένα παντελόνι και το είχαμε για δύο χρόνια.
Σήμερα 1= κανένα και φυσικά ανά δύο μήνες η αγορά νέων ενδυμάτων θεωρείται απαραίτητη!

Κάποτε τα περιοδικά έπαιρναν συνέντευξη από ανθρώπους σα το Σεφέρη.
Σήμερα παίρνουν από την μικρή Πάτυ!

Κάποτε ξυπνάγαμε πρωί πρωί την Κυριακή για να πάμε στην εκκλησία.
Σήμερα την ίδια ώρα επιστρέφουμε στα σπίτια μας για ύπνο από τα κέντρα νυχτερινής διασκέδασης!

Κάποτε μαζευόμασταν όλη η οικογένεια γύρω από το τραπέζι και αισθανόμασταν ενωμένοι και ευτυχισμένοι.
Σήμερα έχει ο καθένας το δικό του δωμάτιο, το δικό του πρόγραμμα και βρισκόμαστε μαζί στο τραπέζι κατά τύχη!

Κάποτε οι τραγουδίστριες τραγουδούσαν με τη φωνή τους.
Σήμερα οι περισσότερες τραγουδούν με το κορμί τους!

Κάποτε ντοκουμέντο ήταν μια επιστημονική ανακάλυψη.
Σήμερα ντοκουμέντο είναι ένα ερασιτεχνικό βίντεο που δείχνει δύο οπαδούς ομάδων να ανοίγουν ο ένας το κεφάλι του άλλου!

Κάποτε είχαμε το θάρρος και τη λεβεντιά να λέμε «Έκανα λάθος».
Σήμερα λέμε «Αυτός φταίει» και μάλιστα χωρίς κανένα ίχνος τύψεως!

Κάποτε τα παιδιά έβλεπαν στην τηλεόραση κινούμενα σχέδια με τον Μίκυ Μάους, τον Σεραφίνο, τον Τιραμόλα, τα Στρουμφάκια, τον Τεν Τεν.
Σήμερα βλέπουν τους Power Rangers, τον Bob τον σφουγγαράκι και τους Monsters με όπλα και χειροβομβίδες να σκοτώνουν και να ξεκοιλιάζουν τους κακούς!

Κάποτε νοιαζόμασταν για το γείτονα.
Σήμερα τσαντιζόμαστε αν αγοράσει καλύτερη τηλεόραση από εμάς ή δεν γνωρίζουμε καν ποιος είναι ο γείτονάς μας!


Κάποτε ζούσαμε με ένα μισθό.
Σήμερα ζούμε με ΤΟΥΣ μισθούς που ΘΑ πάρουμε!

Κάποτε περνάγαμε υπέροχα στο ταβερνάκι της γειτονιάς, με κρασάκι, τραγούδι και φίλους. Σήμερα μιζεριάζουμε σε ακριβά εστιατόρια που έτσι και κάνεις το λάθος να γελάσεις λίγο πιο δυνατά σου υπενθυμίζουν τους κανόνες του Savoir Vivre!

Κάποτε τα δανεικά τα έδινε ο αδελφός, ο φίλος και ο λόγος μας ήταν συμβόλαιο.
Σήμερα μας δανείζουν οι τράπεζες, όσο για τον λόγο και την ντομπροσύνη έχουν χαθεί μέσα στο ΕΓΩ μας!

Κάποτε δουλεύαμε για να ζήσουμε.
Σήμερα ζούμε για να δουλεύουμε!

Κάποτε δεν είχαμε φράγκο στην τσέπη, μα ήμασταν τόσο, μα τόσο αισιόδοξοι έχοντας τα απαραίτητα για ΤΟΤΕ αγαθά.
Σήμερα έχουμε τα πάντα και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας!