Ανοίγουν οι... δουλειές

Ίσως να μην είναι τελικά και τόσο άσχημα τα πράγμα. Η χώρα έχει δυνατότητες, λεφτά υπάρχουν όπως υπάρχουν και επιχειρηματίες έτοιμοι να αναλάβουν το ρίσκο. Η κυρία Χρυσούλα, για παράδειγμα, έριξε 4 (ζεστά) εκατομμύρια ευρώ στη Λάρισα για να προσθέσει έναν ακόμη κρίκο στην αλυσίδα των οίκων ανοχής που διαθέτει. Προφανώς η οξυδερκής επιχειρηματίας έχει αντιληφθεί ότι τα μπορντέλα ταιριάζουν γάντι σε μια χώρα που η νομοθεσία της αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους  όπως ο «νταβατζής» τις πόρνες του...

Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε με τι τρόπο η επιχειρηματίας ξεπέρασε όλες αυτές τις αγκυλώσεις της περίφημης ελληνικής γραφειοκρατίας, αν και πόσους λάδωσε, πόσο χρόνο χρειάστηκε για να πάρει τις σχετικές άδειες. Ενδεχομένως η κυρία Χρυσούλα να εκμεταλλεύτηκε τη δυναμική που δημιούργησε η απόφαση του πρωθυπουργού για απλοποίηση των διαδικασιών προκειμένου να διευκολύνονται οι επενδυτές.
Η επιχειρηματίας, προφανώς έχει πειστεί από τις δεσμεύσεις του πρωθυπουργού περί εξασφαλίσεων της απόδοσης των κεφαλαίων. Μπορεί να υποθέσει κανείς ότι η επιχειρηματίας μέτρησε και εκτίμησε πως τη συμφέρει να επενδύσει παρά να μεταφέρει το χρήμα στο εξωτερικό. Έχει ήδη φροντίσει με τη νέα της νομοθεσία η κυβέρνηση: εξασφάλιση φτηνού εργατικού δυναμικού, με ελαστικές σχέσεις απασχόλησης , εκτεθειμένο και φοβισμένο από τις απλοποιημένες και εύκολες διαδικασίες απόλυσης.
Η νέα νομοθεσία της χώρας για το εργασιακό και το ασφαλιστικό, δημιουργεί παραδείσιο περιβάλλον: Η ελαστική απασχόληση μπορεί να διασφαλίσει ότι η εργαζόμενη δεν πρόκειται ποτέ να επιβαρύνει το ασφαλιστικό της ταμείο. Από την άλλη, όταν περάσουν τα χρόνια, η επιχείρηση εύκολα θα την πετάξει στο δρόμο για να ανοίξει ο δρόμος σε μια νέα, δραστήρια, ικανότερη , ομορφότερη αλλά πάντα υποαμοιβόμενη και ανασφάλιστη...
Το οικονομικό περιβάλλον που διαμορφώνεται στη χώρα μας, προφανώς είναι ευνοϊκό και ελκυστικό για τους επενδυτές που σιγά- σιγά θα πειστούν να τοποθετήσουν το πολύ χρήμα που έχουν μαζεμένο. Για τις... πόρνες όρκο δεν παίρνουμε
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ