Νέοι δημιουργοί, μαθητές του Γιάννη Ψυχοπαίδη, αντλώντας έμπνευση από τον κόσμο των ήχων, φιλοτέχνησαν οκτώ banners τα οποία θα παραμείνουν για όλο το καλοκαίρι στην πρόσοψη του κτιρίου
Η ζωγραφική της «μεγάλης χειρονομίας» συναντά ένα κτίριο μεγάλης προβολής. «Οκτώ “εικαστικές παρτιτούρες” που φέρουν την υπογραφή νέων δημιουργών και την επιμέλεια του Γιάννη Ψυχοπαίδη, ο οποίος υπήρξε δάσκαλός τους, συνιστούν μία μοναδική υπαίθρια έκθεση, μία πλατφόρμα καλλιτεχνικής δημιουργίας» σημειώνει ο πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών κ. Ιωάννης Μάνος.
Αυτοί οι νέοι δημιουργοί φιλοτέχνησαν, εμπνευσμένοι από τον κόσμο της μουσικής και υπό τον τίτλο «Ο ήχος του χρώματος», οκτώ καλλιτεχνικά λάβαρα (banners), τα οποία θα παραμείνουν αναρτημένα στην πρόσοψη του κτιρίου ως τις 15 Σεπτεμβρίου, επιδιώκοντας έναν δημόσιο διάλογο της τέχνης με τους Αθηναίους αλλά και με τους επισκέπτες της πόλης. Κάπως έτσι η πρωτεύουσα προσπαθεί να ξορκίσει τον... ανθρωποδιώκτη που τη χαρακτηρίζει τα τελευταία χρόνια. Πιο μουντή από ποτέ εξαιτίας της περιβόητης κρίσης, ξαφνικά φτιασιδώνεται και κάνει τονωτική ένεση στη διάθεσή μας.
«Τα έργα τους γεννήθηκαν επί τόπου, σε μια πρωτόγνωρη διαδικασία δημιουργικού οίστρου, αλλά και ουσιαστικής επικοινωνίας ανάμεσα στους ίδιους και στην τέχνη τους» τόνισε ως υπερήφανος δάσκαλος ο Γιάννης Ψυχοπαίδης στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου. «Μια νέα, φρέσκια ματιά στα πράγματα, μία νέα συλλογική συνείδηση είναι απαραίτητη στην εποχή μας. Οι νέοι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να διατυπώσουν την ελευθερία τους. Η επίθεση σε όσα τους απασχολούν και τους θυμώνουν, μπορεί να συντελεστεί και με χρώμα. Είναι ήρεμες δυνάμεις, που “φωνάζουν” μέσα από τη δουλειά τους, αφήνουν τα έργα τους να μιλήσουν για αυτούς και φιλοδοξούν να ξαφνιάσουν ευχάριστα το κοινό που περνά έξω από το Μέγαρο, συχνά βαριεστημένο από τη ζέστη, την κρίση και την καθημερινότητα» συμπλήρωσε. Η Αλεξάνδρα Νασιούλα, η Μαρήλια Σταγκουράκη, ο Ανδρέας Κασάπης, ο Κώστας Χριστόπουλος, ο Νίκος Αρβανίτης , ο Νίκος Σεπετζόγλου, ο Βαγγέλης Χούρσογλου και ο Δημήτρης Ανδρεάδης μέσα από τις εκφραστικές χειρονομίες, τους εννοιολογικούς, πολιτικούς στοχασμούς, τη φαντασιακή γεωμετρία, τον άναρχο αλλά και δομημένο αυτοσχεδιασμό, τον ποιητικό ανθρωποκεντρισμό, τα ιδεολογικά φορτία της γλώσσας και της γραφής καταθέτουν οκτώ διαφορετικές εκδοχές της ελευθερίας, όπως τις συνέλαβαν στους υπόγειους χώρους του Μεγάρου και τις ανάρτησαν στην πρόσοψή του, έτσι ώστε να μπορούν να τις δουν όλοι. Οπως άλλωστε είπαν οι Κωνσταντίνος Καραβέλλας και Γιώργος Χατζηζαχαρίου, σύμβουλοι του Μεγάρου για την πρωτοβουλία αυτή, «σε όλες τις μεγαλουπόλεις του κόσμου τα κτίρια μεγάλης προβολής παίζουν πολύ μεγαλύτερο ρόλο από τον καθαρά λειτουργικό τους. Είναι σημεία θαυμασμού και αναφοράς. Αν δεχτούμε ότι η διαφήμιση των συναυλιών και παραστάσεων πάνω στο κτίριο είναι κάτι απαραίτητο, τότε η χρήση αυτή θα μπορούσε μια φορά τον χρόνο να “αποδίδει” πίσω την αισθητική πλευρά που αφαιρεί καλύπτοντας το κτίριο. Η ιδέα έχει σκοπό την ανάδειξη του κτιρίου του Μεγάρου ως χώρου αναφοράς και για την καλαισθησία και γραφιστική πρωτοπορία των αφισών του».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου