Για να μην πήζουμε λοιπόν συνέχεια στη βαριά ασπρόμαυρη και φιλοσοφημένη φωτογραφία, όποιος θέλει να ξεκουράσει λίγο τα μάτια του κάνει μαζί μου μια βόλτα στο άλλο άκρο: χάρντκορ χρώμα, εμπορικότατο και δημοφιλέστατο. Kαι μάλιστα από έναν πρωτοπόρο του είδους, τον Pete Turner.
Ο Τurner σπούδασε φωτογραφία στο Rochester Institute of technology, συμμαθητής με τον Bruce Davidson. Kαι παρόλο που όπως λέει κρυφοκοίταγε τη δουλειά του, στο τέλος πήρε τελείως διαφορετική κατεύθυνση επηρεαζόμενος στα πρώτα του βήματα από ζωγράφους, κυρίως το σουρρεαλιστή Ρενέ Μαγκρίτ.
Παίζοντας με φίλτρα, διπλοεκθέσεις και διάφορα είδη φιλμ ο Turner εντυπωσιάζει και ξεκινώντας από φωτογράφος του στρατού αρχίζει και παίρνει δουλειές στα περιοδικά National Geographic, Life και Look.
Ακόμα κι αν δεν αναγνωρίζετε το όνομα το πιθανότερο είναι ότι κάποια φωτογραφία του θα έχετε δει σε περιοδικό ή διαφήμιση.
Έχοντας ταξιδέψει όλο τον κόσμο φωτογραφίζοντας, ο Turner είναι γεμάτος ιστορίες τις οποίες μοιράζει απλόχερα. Πολύ ενδιαφέρον αυτό το άρθρο που περιγράφει με λεπτομέρεια πώς δημιούργησε κάποιος από τις πιό διάσημες φωτογραφίες του καθώς και την ευρύτερη τεχνική της δουλειάς του.
Ο Turner είναι βασικά για την έγχρωμη εμπορική φωτογραφία περίπου το ίδιο που είναι οι Ramones για το punk rock: κάπου εκεί ξεκίνησαν όλα. Και φυσικά αντιγράφονται ξεδιάντροπα μάχρι και σήμερα.
Τα έργα του αποτελούν μόνιμα εκθέματα σε πολλά μουσεία όπως το MEP στο Παρίσι, το Μητροπολιτικό Μουσείο Φωτογραφίας του Τόκυο, το ICS στη Νέα Υόρκη καθώς και από το 2007 μόνιμη έκθεση στο George Eastman House της Kodak. Δείγμα του πόσο δημοφιλής είναι το δημοψήφισμα του περιοδικού Photo District News που τον ανέδειξε στους 20 πιό σημαντικούς φωτογράφους του αιώνα.
Επίσης έχει εκδόσει διάφορα βιβλία όπως το African Journey και το Color of Jazz, μια συλλογή από εξώφυλλα δίσκων Jazz με φωτογραφίες του Turner από το 1959 έως το 1982.
Σήμερα εξακολουθεί να κάνει εμπορικές δουλειές αν και δεν το επιδιώκει πιά. Όπως λέει ο ίδιος "ξεκίνησα φωτογραφία για ταξιδεύω, τώρα έχω την πολυτέλεια να επιλέγω εγώ πού θα πάω και τί θα φωτογραφίσω. Κάθε φορά όμως που σηκώνω την κάμερα είναι το ίδιο δύσκολο με την πρώτη φορά. Ειδικά όταν επισκέπτομαι ένα μέρος για δεύτερη φορά ξέρω ότι τώρα πρέπει να μπώ πιό βαθιά και να ξεπεράσω την επιφάνεια, κι αυτό είναι δύσκολο."
