Η ξενοκίνητη χούντα της 21ης Απριλίου 1967, ήταν το υποπροϊόν μιας μακράς διαδικασίας, που ξεκινά μετά τον εμφύλιο πόλεμο, με την άνδρωση του ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών) στο παρασκήνιο και μπαίνει στην τελική ευθεία με το Ιουλιανό πραξικόπημα του 1965. Κορυφώνεται την επόμενη περίοδο όταν παλάτι, ηγεσία της ΕΡΕ, άλλοι εκπρόσωποι του αστικού πολιτικού κόσμου, στρατοκράτες και επίσημες ή μυστικές αμερικανικές υπηρεσίες εκπονούν πολλαπλά σχέδια εκτροπής (μεγάλη χούντα των στρατηγών, μικρή χούντα των συνταγματαρχών, «συνταγματικό» πραξικόπημα κτλ).
Όλοι έχουν και από μία «λύση» για τη μη νίκη του «μετώπου» (Κέντρου - Αριστεράς) στις επικείμενες εκλογές του Μαΐου, μη αυτοδυναμία της Ένωση Κέντρου των Γεωργίου και Ανδρέα Παπανδρέου, απομόνωση των «συνοδοιπόρων» και των κομμουνιστών, διατήρηση και ενίσχυση του μισο-αστυνομικού καθεστώτος και ενός ελληνικού προτεκτοράτου των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στο πλαίσιο του ψυχρού πολέμου. Κοινός στόχος όλων ήταν η αντιμετώπιση του λαϊκο-δημοκρατικού κινήματος και η κατάπνιξη των ριζοσπαστικών αλλαγών που κυοφορούνταν.
Πρόκειται για ελάχιστα από τα ψυχρά στοιχεία που αποτυπώνουν τον πόνο και τον τρόμο που προκάλεσε στη φυλακισμένη Ελλάδα του 1967-1974 η χούντα. Ερείπια και τραγωδίες άφησαν πίσω τους οι συνταγματάρχες, με το Κυπριακό να προεξάρχει ανάμεσα στα εθνικά θέματα. Αλλά ακόμη τον εξανδραποδισμό της πολιτείας και του πολίτη. Την εκχώρηση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ. Την απομύζηση του πλούτου της χώρας από την εγχώρια και διεθνή οικονομική ολιγαρχία. Την καθήλωση της χώρας για δεκαετίες...
piazzadelpopolo.blogspot.com
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου