Γαλλική πρόταση: Νοικιάστε τα νησιά σας!!!

Ο Micheal Strauss, που διδάσκει γεωστρατηγική στο Centre d’Etudes Diplomatiques et Strategiques στο Παρίσι, σε άρθρο γνώμης στην INTERNATIONAL HERALD TRIBUNE με τίτλο «A way to rescue Greece» (Ένας τρόπος για να σωθεί η Ελλάδα) αναφέρεται στη δυνατότητα που διαθέτουν τα κράτη, και στη συγκεκριμένη περίπτωση η Ελλάδα, για την εκμίσθωση εδαφών τους, με αντάλλαγμα οικονομικά ή άλλα οφέλη.
Όπως αναφέρει, τα κράτη εκμισθώνουν (lease), ενίοτε, κομμάτια των εδαφών τους σε άλλα κράτη, ενώ η παραχθείσα υποτέλεια (servitude) αποφέρει οφέλη και στα δύο μέρη. Το ένα λαμβάνει πρόσθετο χώρο, ενώ το άλλο ανταμείβεται οικονομικά, πολιτικά ή με κάποιον άλλο τρόπο.

Η οποιαδήποτε εκμίσθωση πραγματοποιείται με πρωτοβουλία της χώρας που αναζητά επιπρόσθετα εδάφη, αλλά ένας τέτοιος διακανονισμός θα μπορούσε να υποκινηθεί και από το κράτος που επωφελείται από τα αντισταθμίσματα. Η οικονομικά ασθενούσα Ελλάδα θα ήταν φρόνιμο να εξετάσει αυτή την πρακτική, ως έναν εναλλακτικό τρόπο από ορισμένα μέτρα λιτότητας, που προκαλούν αντιδράσεις και ταραχές.
Η πρόταση ενός Γερμανού πολιτικού για την πώληση ενός ή δύο νησιών είχε απορριφθεί αμέσως. Η ενεχόμενη μεταφορά κυριαρχίας θα ήταν προβληματική. Πωλήσεις εδαφών είχαν συμβεί στο παρελθόν, όταν τα κράτη ελάμβαναν τη σημερινή τους μορφή, αλλά τα τελευταία 150 χρόνια, ο τύπος αυτός της επίσημης εκχώρησης αντικαταστάθηκε από εκμισθώσεις ή παρόμοιους διακανονισμούς, που δεν άπτονται της κυριαρχίας.
Το Χογκ Κογκ, η Διώρυγα του Παναμά, και η Ακτή του Γκουαντανάμο, αποτελούν παραδείγματα αυτής της πρακτικής. Τα δύο πρώτα εδάφη, ακόμη και όταν επέστρεψαν στους κυριαρχικούς ιδιοκτήτες τους βελτίωσαν τις αποδόσεις τους, παράγοντας αυξανόμενα δημοσιονομικά και οικονομικά οφέλη. Το Γκουαντανάμο απέδειξε ότι το οποιοδήποτε εκμισθωμένο έδαφος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με κακό τρόπο, όπως και κάθε άλλο, αλλά δεν αναιρεί την ενδεχόμενη αξία ενός τέτοιου διακανονισμού.
Η Ουκρανία ανανέωσε πρόσφατα την εκμίσθωση του λιμανιού της Σεβαστούπολης στη Ρωσία για 25 επιπλέον χρόνια με αντάλλαγμα τη μείωση της τιμής για το ρωσικό φυσικό αέριο. Η μια χώρα επιζητούσε αυτό που κατείχε η άλλη. Η Ρωσία χρειάζονταν εγκαταστάσεις για τον στόλο της στη Μαύρη Θάλασσα, ενώ η ταρρασόμενη οικονομία της Ουκρανίας θα επωφεληθεί από τη μείωση της τιμής του φυσικού αερίου, κατά 30 δις δολάρια περίπου. Το ποσό αυτό είναι ίσο με ένα μεγάλο μέρος των 110 δις ευρώ του ελληνικού σχεδίου διάσωσης, που συμφωνήθηκε με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ενώ απεικονίζει το μέγεθος των ποσών που μπορεί να λάβει ένα κράτος.
Τα δικαιώματα σε μια εκχώρηση μπορεί να είναι περιορισμένα ή εκτεταμένα, τα ανταλλάγματα μπορούν να λάβουν διάφορες μορφές, ενώ η περίοδος εκχώρησης μπορεί να αντικατοπτρίζει τη φύση της δέσμευσης. Από αυτά εξαρτάται η εφαρμογή της ιδέας σε μια χώρα όπως η Ελλάδα. Η προσφορά περιορισμένων δικαιωμάτων σε κάποια περιουσιακά της στοιχεία, με την ταυτόχρονη διατήρηση της κυριαρχίας της σε αυτά θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος τρόπος για την αποπληρωμή μέρους του κρατικού χρέους.
Υπάρχουν πολλές χώρες που θα ήθελαν να αποκτήσουν προσωρινά δικαιώματα σε περιοχές της Ελλάδας ή σε άλλα δοκιμαζόμενα κράτη της ΕΕ, όπως στην Πορτογαλία ή στην Ισπανία. Ακόμη και τα περιορισμένα δικαιώματα θα μπορούσαν να είναι ελκυστικά, όπως η δυνατότητα εκμετάλλευσης διαφόρων πόρων, ή η εμπλοκή σε άλλες προσοδοφόρες δραστηριότητες.
Η ίδια η Ελλάδα είχε αποτελέσει το εργαστήριο, το 1897, που απέδειξε ότι μια τέτοια πρακτική μπορεί να είναι επιτυχής. Είχε κηρύξει πτώχευση τέσσερα χρόνια πριν, περικόπτοντας οφειλές από το εξωτερικό χρέος. Μετά από μακρές, σκληρές διαπραγματεύσεις είχε επιτευχθεί συμφωνία που παρείχε τη δυνατότητα στις πιστώτριες χώρες να πληρωθούν από τα μελλοντικά κεφάλαια που θα παράγονταν στα ελληνικά εδάφη. Έλαβαν το δικαίωμα να παρακρατούν τους φόρους εισαγωγής στο λιμάνι του Πειραιά, να συλλέγουν τα έσοδα από τα κρατικά μονοπώλια, που πουλούσαν το λάδι, το αλάτι και τα σπίρτα και να συλλέγουν τους φόρους στα τσιγάρα μέχρι την αποπληρωμή των οφειλών. Η Ελλάδα διατήρησε την απόλυτη εξουσία στην άσκηση της πολιτικής, στους σχετιζόμενους τομείς, κυρίως στο εμπόριο.
Η διαδικασία ελέγχονταν επισταμένως. Μια επιτροπή που είχε δημιουργηθεί από τους πιστωτές συνέλεγε τα ποσά και τα επένδυε σε χρηματοοικονομικά εργαλεία στο εξωτερικό. Τα επιπλέον κεφάλαια που θα δημιουργούνταν από τις επενδύσεις θα πήγαιναν στην Ελλάδα για την εξυπηρέτηση των δικών της χρεών.
Το σχέδιο ήταν προνοητικό και απέτρεπε την εξαπάτηση. Για να αποτραπεί μια μελλοντική ανικανότητα αποπληρωμής είχε δοθεί η δυνατότητα στους ξένους πιστωτές να συλλέξουν τους φόρους από άλλα ελληνικά λιμάνια εάν μειώνονταν η εισροή στο λιμάνι του Πειραιά. Η πρόβλεψη αυτή απέτρεψε παράλληλα την μεταφορά φορτίων σε άλλα ελληνικά λιμάνια.
Οι ομοιότητες μεταξύ της κατάστασης της Ελλάδας του 1897 και της σημερινής είναι οφθαλμοφανείς, παρά τις διάφορες οικονομικές και πολιτικές αλλαγές που σημειώθηκαν στο μεταξύ. Αυτό σημαίνει ότι η ιδέα μια οικονομικής υποτέλειας (servitude) ελληνικού εδάφους θα μπορούσε να εφαρμοσθεί, επεξεργασμένη και προσαρμοσμένη στη σημερινή κρίση.


zoomnews.gr