Τα μεταναστευτικά πουλιά και οι θαλάσσιες χελώνες μπορούν να κάνουν διηπειρωτικά ταξίδια χάρη στην μυστηριώδη ικανότητά τους να «διαβάζουν» το γήινο μαγνητικό πεδίο. Οι επιστήμονες μέχρι τώρα πίστευαν ότι οι άνθρωποι δεν διαθέτουν μια ανάλογη ικανότητα, όμως μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα παρέχει βάσιμες ενδείξεις ότι τελικά ίσως και εμείς διαθέτουμε εκ γενετής μια μαγνητική «έκτη αίσθηση».
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, με επικεφαλής τον καθηγητή νευροεπιστήμης και νευροβιολογίας Στίβεν Ρέπερτ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Nature communications", σύμφωνα με το BBC και τους "Τάιμς της Νέας Υόρκης", ανακάλυψαν ότι μια πρωτεΐνη στον αμφιβληστροειδή του ανθρώπινου ματιού μπορεί να αντιληφθεί τα μαγνητικά πεδία, αν εμφυτευτεί στη μύγα «δροσόφιλα».
Η απρόσμενη ανακάλυψη ανοίγει ξανά ένα παραμελημένο κεφάλαιο της βιολογίας των αισθήσεων, που έχει να κάνει με τη μαγνητική «αίσθηση». Στα ζώα οι φωτοευαίσθητες χημικές αντιδράσεις εμπλέκουν μια αρχαία πρωτεΐνη που διαθέτουν όλα τα ζώα του πλανήτη μας, την φλαβοπρωτεΐνη (κρυπτόχρωμα), η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στην αντίληψη του γήινου μαγνητικού πεδίου. Πειράματα με μύγες «δροσόφιλες» έχουν δείξει ότι αυτές οι πρωτεΐνες λειτουργούν ως εξαρτώμενοι από το φως μαγνητικοί αισθητήρες.
Η νέα έρευνα έδειξε ότι μια ανάλογη μαγνητική αισθητηριακή ικανότητα παρέχει και η ανθρώπινη πρωτεΐνη κρυπτόχρωμα 2 (hCRY2). Οι ερευνητές δημιούργησαν μια μεταλλαγμένη μύγα, η οποία -χάρη σε ένα εισηγμένο επί τούτο ανθρώπινο γονίδιο- αντί να παράγει τη δική της φλαβοπρωτεΐνη, παρήγαγε την ανθρώπινη αντίστοιχη πρωτεΐνη-κρυπτόχρωμα. Όπως αποδείχτηκε, η μύγα μπορούσε και πάλι να αντιλαμβάνεται τα μαγνητικά πεδία.
Το πείραμα αποκάλυψε ότι η ανθρώπινη πρωτεΐνη HCRΥ2 έχει την εγγενή μοριακή ικανότητα να λειτουργεί ως μαγνητικό αισθητηριακό σύστημα, πράγμα που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για περαιτέρω έρευνες σχετικά με τις άγνωστες μαγνητικές «αισθήσεις» του ανθρώπου. Πάντως οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν ακόμα, αν και σε ποιο βαθμό οι άνθρωποι μπορούν να αισθανθούν το μαγνητικό πεδίο της Γης. Υπάρχουν πάντως κάποιες ενδείξεις ότι ο γεωμαγνητισμός επηρεάζει το σύστημα αντίληψης του φωτός στα μάτια μας. Κατά πόσο όμως το ανθρώπινο μάτι λειτουργεί -ή μπορεί να λειτουργήσει- ως μαγνητική «πυξίδα», παραμένει ακόμα ένα αίνιγμα.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, με επικεφαλής τον καθηγητή νευροεπιστήμης και νευροβιολογίας Στίβεν Ρέπερτ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Nature communications", σύμφωνα με το BBC και τους "Τάιμς της Νέας Υόρκης", ανακάλυψαν ότι μια πρωτεΐνη στον αμφιβληστροειδή του ανθρώπινου ματιού μπορεί να αντιληφθεί τα μαγνητικά πεδία, αν εμφυτευτεί στη μύγα «δροσόφιλα».
Η απρόσμενη ανακάλυψη ανοίγει ξανά ένα παραμελημένο κεφάλαιο της βιολογίας των αισθήσεων, που έχει να κάνει με τη μαγνητική «αίσθηση». Στα ζώα οι φωτοευαίσθητες χημικές αντιδράσεις εμπλέκουν μια αρχαία πρωτεΐνη που διαθέτουν όλα τα ζώα του πλανήτη μας, την φλαβοπρωτεΐνη (κρυπτόχρωμα), η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στην αντίληψη του γήινου μαγνητικού πεδίου. Πειράματα με μύγες «δροσόφιλες» έχουν δείξει ότι αυτές οι πρωτεΐνες λειτουργούν ως εξαρτώμενοι από το φως μαγνητικοί αισθητήρες.
Η νέα έρευνα έδειξε ότι μια ανάλογη μαγνητική αισθητηριακή ικανότητα παρέχει και η ανθρώπινη πρωτεΐνη κρυπτόχρωμα 2 (hCRY2). Οι ερευνητές δημιούργησαν μια μεταλλαγμένη μύγα, η οποία -χάρη σε ένα εισηγμένο επί τούτο ανθρώπινο γονίδιο- αντί να παράγει τη δική της φλαβοπρωτεΐνη, παρήγαγε την ανθρώπινη αντίστοιχη πρωτεΐνη-κρυπτόχρωμα. Όπως αποδείχτηκε, η μύγα μπορούσε και πάλι να αντιλαμβάνεται τα μαγνητικά πεδία.
Το πείραμα αποκάλυψε ότι η ανθρώπινη πρωτεΐνη HCRΥ2 έχει την εγγενή μοριακή ικανότητα να λειτουργεί ως μαγνητικό αισθητηριακό σύστημα, πράγμα που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για περαιτέρω έρευνες σχετικά με τις άγνωστες μαγνητικές «αισθήσεις» του ανθρώπου. Πάντως οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν ακόμα, αν και σε ποιο βαθμό οι άνθρωποι μπορούν να αισθανθούν το μαγνητικό πεδίο της Γης. Υπάρχουν πάντως κάποιες ενδείξεις ότι ο γεωμαγνητισμός επηρεάζει το σύστημα αντίληψης του φωτός στα μάτια μας. Κατά πόσο όμως το ανθρώπινο μάτι λειτουργεί -ή μπορεί να λειτουργήσει- ως μαγνητική «πυξίδα», παραμένει ακόμα ένα αίνιγμα.